باب اول: در شرایط اقرار (مواد 1259تا 1274)

ماده ۱۲۷۰ – اقرار برای حمل در صورتی موثر است که زنده متولد شود.

ماده ۱۲۷۱ – مقرله اگر بکلی مجهول باشد اقرار اثری ندارد و اگرفی الجمله معلوم باشد مثل اقرار برای یکی

ماده ۱۲۷۲ – در صحت اقرار، تصدیق مقرله شرط نیست لیکن اگر مفاد اقرار را تکذیب کند اقرار مزبور در

ماده ۱۲۷۳ – اقرار به نسب در صورتی صحیح است که اولا تحقق نسب برحسب عادت و قانون ممکن باشد

ماده ۱۲۷۴ – اختلاف مقر و مقرله در سبب اقرار، مانع صحت اقرارنیست.

ماده ۱۲۶۸ – اقرار معلق موثر نیست.

ماده ۱۲۶۹ – اقرار به امری که عقلا یا عادتا ممکن نباشد و یا برحسب قانون صحیح نیست اثری ندارد.

ماده ۱۲۵۹ – اقرار عبارت از اخبار به حقی است برای غیر بر ضرر خود.

ماده ۱۲۶۰ – اقرار واقع می شود به هر لفظی که دلالت بر آن نماید.

ماده ۱۲۶۱ – اشاره شخص لال که صریحا حاکی از اقرار باشد صحیح است.