قسمت سوم: در اخذ به شفعه (مواد 808 تا 824)

ماده ۸۱۷ – در مقابل شریکی که به حق شفعه تملک می کند مشتری ضامن درک است نه بایع لیکن

ماده ۸۱۸ – مشتری نسبت به عیب و خرابی و تلفی که قبل از اخذ به شفعه در ید او

ماده ۸۱۹ – نماآتی که قبل از اخذ به شفعه در مبیع حاصل می شود درصورتی که منفصل باشد مال

ماده ۸۲۰ – هرگاه معلوم شود که مبیع، حین البیع معیوب بوده و مشتری ارش گرفته است شفیع در موقع

ماده ۸۲۱ – حق شفعه فوری است.

ماده ۸۲۲ – حق شفعه قابل اسقاط است و اسقاط آن به هر چیزی که دلالت بر صرف نظرکردن از

ماده ۸۲۳ – حق شفعه بعد از موت شفیع به وارث یا وراث او منتقل می شود.

ماده ۸۰۸ – هرگاه مال غیر منقول قابل تقسیمی، بین دو نفر مشترک باشد و یکی از دو شریک، حصه

ماده ۸۲۴ – هرگاه یک یا چند نفر از وراث، حق خود را اسقاط کند باقی وراث نمی توانند آن

ماده ۸۰۹ – هرگاه بنا و درخت بدون زمین فروخته شود حق شفعه نخواهد بود.