مبحث اول: در عمری و رقبی و سکنی (مواد 41 تا 54 )

ماده ۵۱ – حق انتفاع در موارد ذیل زایل می شود: ۱ – در صورت انقضا مدت؛ ۲ – در

ماده ۵۲ – در موارد ذیل منتفع، ضامن تضررات مالک است: ۱ – در صورتیکه منتفع از مال موضوع انتفاع

ماده ۵۳ – انتقال عین از طرف مالک به غیر، موجب بطلان حق انتفاع نمی شود، ولی اگر منتقل الیه،

ماده ۵۴ – سایر کیفیات انتفاع از مال دیگری بنحوی خواهد بود که مالک قرار داده یا عرف و عادت

ماده ۴۲ – رقبی حق انتفاعی است که از طرف مالک برای مدت معینی برقرار می گردد.

ماده ۴۳ – اگر حق انتفاع عبارت از سکونت در مسکنی باشد سکنی یاحق سکنی نامیده می شود و این

ماده ۴۴ – در صورتی که مالک برای حق انتفاع مدتی معین نکرده باشدحبس، مطلق بوده و حق مزبور تا

ماده ۴۵ – در موارد فوق حق انتفاع را فقط درباره شخص یا اشخاصی می توان برقرار کرد که در

ماده ۴۶ – حق انتفاع ممکن است فقط نسبت به مالی برقرار شود که استفاده از آن با بقای عین

ماده ۴۷ – در حبس، اعم از عمری و غیره، قبض شرط صحت است.