مبحث اول: در قواعد عمومی (مواد219 تا 225)

ماده ۲۲۵ – متعارف بودن امری در عرف و عادت بطوری که عقد بدون تصریح هم، منصرف به آن باشد

ماده ۲۲۱ – اگر کسی تعهد اقدام به امری را بکند یا تعهد نماید که ازانجام امری خودداری کند، در

ماده ۲۲۲ – در صورت عدم ایفاء تعهد با رعایت ماده فوق، حاکم می تواند به کسی که تعهد به

ماده ۲۲۳ – هر معامله که واقع شده باشد محمول بر صحت است مگراینکه فساد آن معلوم شود.

ماده ۲۲۴ – الفاظ عقود محمول است بر معانی عرفیه.

ماده ۲۱۹ – عقودی که برطبق قانون واقع شده باشد، بین متعاملین و قائم مقام آنها لازم الاتباع است مگر

ماده ۲۲۰ – عقود نه فقط متعاملین را به اجرای چیزی که در آن تصریح شده است ملزم می نماید