مبحث اول: در کلیات (مواد 684 تا 697)

ماده ۶۹۳ – مضمون له می تواند در عقد ضمان از ضامن مطالبه رهن کنداگرچه دین اصلی رهنی نباشد.

ماده ۶۹۴ – علم ضامن به مقدار و اوصاف و شرایط دینی که ضمانت آنرا می نماید شرط نیست بنابراین

ماده ۶۹۵ – معرفت تفصیلی ضامن به شخص مضمون له یا مضمون عنه لازم نیست.

ماده ۶۹۶ – هر دینی را ممکن است ضمانت نمود اگرچه شرط فسخی درآن موجود باشد.

ماده ۶۹۷ – ضمان عهده از مشتری یا بایع نسبت به درک مبیع یا ثمن درصورت مستحق للغیر درامدن آن

ماده ۶۸۸ – ممکن است از ضامن ضمانت کرد.

ماده ۶۸۹ – هرگاه چند نفر ضامن شخصی شوند ضمانت هر کدام که مضمون له قبول کند صحیح است.

ماده ۶۹۰ – در ضمان شرط نیست که ضامن مالدار باشد لیکن اگرمضمون له در وقت ضمان به عدم تمکن

ماده ۶۹۱ – ضمان دینی که هنوز سبب آن ایجاد نشده است، باطل است.

ماده ۶۹۲ – در دین حال، ممکن است ضامن برای تادیه آن اجلی معین کند و همچنین می تواند در