مبحث اول: در کلیات (مواد 684 تا 697)

ماده ۶۸۴ – عقد ضمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد.

ماده ۶۸۵ – در ضمان، رضای مدیون اصلی شرط نیست.

ماده ۶۸۶ – ضامن باید برای معامله اهلیت داشته باشد.

ماده ۶۸۷ – ضامن شدن از محجور و میت صحیح است.