مبحث دوم: در اثر ضمان بین ضامن و مضمون له (مواد 698 تا 708)

ماده ۷۰۸ – کسی که ضامن درک مبیع است در صورت فسخ بیع به سبب اقاله یا خیار از ضمان

ماده ۶۹۹ – تعلیق در ضمان مثل اینکه ضامن قید کند که اگر مدیون ندادمن ضامنم باطل است ولی التزام

ماده ۷۰۰ – تعلیق ضمان به شرایط صحت آن مثل اینکه ضامن قید کندکه اگر مضمون عنه مدیون باشد، من

ماده ۷۰۱ – ضمان، عقدی است لازم و ضامن یا مضمون له نمی توانندآن را فسخ کنند مگر در صورت

ماده ۷۰۲ – هرگاه ضمان مدت داشته باشد مضمون له نمی تواند قبل ازانقضاء مدت، مطالبه طلب خود را از

ماده ۷۰۳ – در ضمان حال، مضمون له حق مطالبه طلب خود را دارداگرچه دین، موجل باشد.

ماده ۷۰۴ – ضمان مطلق، محمول به حال است مگر آن که به قرائن معلوم شود که موجل بوده است.

ماده ۷۰۵ – ضمان موجل به فوت ضامن، حال می شود.

ماده ۷۰۶ – حذف شد.

ماده ۷۰۷ – اگر مضمون له ذمه مضمون عنه را بری کند ضامن بری نمی شود مگر اینکه مقصود، ابراء