کتاب پنجم: در قسم (مواد 1325 تا 1335)

ماده ۱۳۳۵ – توسل به قسم وقتی ممکن است که دعوای مدنی نزدحاکم به موجب اقرار یا شهادت یا علم

ماده ۱۳۳۰ – تقاضای قسم قابل توکیل است و وکیل در دعوی می تواندطرف را قسم دهد لیکن قسم یادکردن

ماده ۱۳۳۱ – قسم، قاطع دعوا است و هیچ گونه اظهاری که منافی با قسم باشد از طرف پذیرفته نخواهد

ماده ۱۳۳۲ – قسم فقط نسبت به اشخاصی که طرف دعوی بوده اند و قائم مقام آنها، موثر است.

ماده ۱۳۳۳ – در دعوای بر متوفی در صورتی که اصل حق ثابت شده وبقای آن در نظر حاکم ثابت

ماده ۱۳۳۴ – در مورد ماده ۱۲۸۳ کسی که اقرار کرده است می تواندنسبت به آنچه که مورد ادعای اوست

ماده ۱۳۲۵ – در دعاوی که به شهادت شهود قابل اثبات است مدعی می تواند حکم به دعوی خود را

ماده ۱۳۲۶ – در موارد ماده فوق مدعی علیه نیز می تواند در صورتی که مدعی سقوط دین یا تعهد

ماده ۱۳۲۷ – مدعی یا مدعی علیه در مورد دو ماده قبل در صورتی می تواند تقاضای قسم از طرف

ماده ۱۳۲۸ – کسی که قسم متوجه او شده است در صورتی که بطلان دعوی طرف را اثبات نکند یا