ماده 232

ماده ۲۳۲ – هریک از طرفین دعوا که متمسک به گواهی شده اند، باید گواهان خود را در زمانی که

ماده ۲۳۲ – شروط مفصله ذیل باطل است ولی مفسد عقد نیست: ۱ – شرطی که انجام آن غیر مقدور