نظریه مشورتی شماره ۷/۱۴۰۰/۲۱۸ مورخ ۱۴۰۰/۰۴/۲۰

استعلام :
مطابق ماده ۴۲۷ قانون آیین دادرسی کیفری مجازات جرایمی که از نوع تعزیر درجه هشت می‌باشد و یا جرایم مستلزم پرداخت دیه یا ارش در صورتی که میزان آن کمتر از یک دهم دیه کامل باشد، قطعی و غیر قابل تجدیدنظرخواهی است. چنانچه رأی صادره از ناحیه دادگاه بدوی فی المثل از نوع دیه کمتر از یک دهم کامل باشد و سپس با تجدید نظرخواهی متهم هر چند رأی صادره قطعی است، پرونده در دادگاه تجدید نظر مطرح شود، تکلیف دادگاه تجدید نظر در نوع تصمیم چیست؟ آیا صرفاً می‌بایست اعلام شود که پرونده غیر قابل طرح در دادگاه تجدید نظر است یا این که قرار رد تجدید نظرخواهی صادر شود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
از موارد نقص قوانین آیین دادرسی کیفری در خصوص آراء قطعی یا آرائی که به هر دلیل قانونی قابل تجدید نظر یا فرجام نمی‌باشند، اما مورد تجدید نظرخواهی یا فرجام‌خواهی قرار گرفته‌اند، نوع تصمیم مراجع قضایی بالاتر است. در تبصره ۲ ماده ۴۲۷ قانون آیین دادرسی کیفری نیز آمده است صدور قرار رد درخواست واخواهی یا تجدید نظرخواهی در صورتی مشمول این حکم است که رأی راجع به اصل دعوی قابل تجدید نظرخواهی باشد. با این حال در موضوع سؤال، رویه قضایی مستظهر به مفهوم مخالف ماده یادشده، به این دلیل که تصمیمات نهایی قضایی باید در قالب و شکل رأی صادر شود، قرار رد تجدید نظرخواهی را صائب می‌داند.