نظریه مشورتی شماره ۷/۹۷/۱۳۵۱ مورخ ۱۳۹۸/۰۲/۱۱
با عنایت به ماده ۱۰۰۴ قانون مدنی ”تغییر اقامتگاه به وسیله سکونت حقیقی در محل دیگر به عمل میآید، مشروط به اینکه مرکز مهم او نیز به همان محل انتقال یافته باشد“ و برابر ماده ۱۰۰۵ همین قانون ”اقامتگاه زن شوهردار همان اقامتگاه شوهر است“. بنابراین در فرض سؤال که زوجین مقیم خارج از کشور بودهاند صرف حضور ایشان در ایران به معنای تغییر اقامتگاه نیست و در صورت اختلاف زوجین در خصوص این امر به نظر میرسد، احراز تغییر اقامتگاه با مرجع قضایی ذیصلاح است و در هر حال اداره گذرنامه در این حالت با توجه به اطلاق ذیل بند ۳ ماده ۱۸ قانون گذرنامه به صرف تقاضای زوج نمیتواند از صدور گذرنامه و خروج زوجه جلوگیری به عمل آورد و در نتیجه در فرض سؤال نیازی به مداخله دادستان نیز نمیباشد.