نظریه مشورتی شماره ۷-۹۷-۶۵ مورخ ۱۳۹۷/۰۱/۲۲

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
۱. با عنایت به مواد ۲۷ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ و ۵۱۵ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲، در فرض سوال که شخصی در حین تحمل محکومیت حبس مرتکب جرم دیگری شود و برای این اتهام، قرار تأمین کیفری صادر شده که منتهی به بازداشت وی شده است، با توجه به اینکه متهم مزبور، دارای حکم محکومیت قطعی و لازم الاجرا و در حال تحمل حبس بوده است، ایام بازداشت مزبور، در واقع استمرار اجرای حکم حبس قبلی محسوب می گردد و در صورت محکومیت بعدی متهم مزبور، موجب قانونی جهت احتساب ایام بازداشت یاد شده که همزمان با اجرای حکم قطعی دیگری بوده است، وجود ندارد.
۲. مستفاد از مواد ۳۰۲، ۳۰۴، ۳۱۵، ۴۲۷، ۴۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ و اصلاحات و الحاقات بعدی، ملاک تعیین صلاحیت دادگاههای کیفری، مجازات قانونی جرم است و نه عوامل مشدده و یا مخففه مجازات؛ بنابر این تخفیف مجازات به واسطه نوجوان بودن مرتکب جرم تأثیری در تغییر صلاحیت دادگاه کیفری که به موجب قانون، صالح به رسیدگی به جرائم یاد شده بر اساس (نوع جرم و یا درجه آن) می باشد، ندارد.