نظریه مشورتی شماره ۷/۹۸/۱۲۴ مورخ ۱۳۹۸/۰۲/۲۹

اولاً- رأی وحدت رویه شماره ۷۴۴ – ۱۹/۸/۱۳۹۴ هیأت عمومی دیوان عالی کشور همانطور که در متن آن تصریح شده؛ “… در مواردی که مجازات بزه حبس توأم با جزای نقدی تعیین گردیده ، کیفر حبس ملاک تشخیص درجه جرم و بالنتیجه صلاحیت دادگاه است” ،صرفاً ناظر به مواردی است که مجازات بزه حبس توأم با جزای نقدی است و قابل تسری به سایر موارد (از جمله مواردی که مجازات بزه حبس توأم با شلاق است) نمی‌باشد.

ثانیاً- برای تعیین درجه جرم واحد که قانوناً دارای مجازات‌های متعدد (اعم از تخییری یا غیر تخییری) است، باید هر یک از مجازات‌های قانونی آن جرم با توجه به شاخص های ماده ۱۹ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ و تبصره‌های مستقل از سایر مجازات‌ها درجه‌بندی شود، آنگاه بالاترین درجه مجازات که همان “مجازات شدیدتر” است، ملاک تعیین درجه جرم است؛ بنابراین جرم موضوع ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵ که در استعلام آمده است و مجازات‌های متعددی دارد (حبس توأم با شلاق)، با توجه به تطبیق این مجازات‌ها با شاخص‌های ماده ۱۹ قانون صدرالذکر، مجازات شلاق که در درجه بالاتری (درجه ۶) از مجازات حبس (درجه ۷) قرار دارد، مجازات شدیدتر است و به همین علت این جرم از درجه ۶ محسوب می گردد.