نظریه مشورتی شماره ۷/۹۸/۱۳۶۴ مورخ ۱۳۹۸/۱۰/۰۳

استعلام :
با احترام نظر به اینکه بررسی قانون لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز مصوب ۱۳۹۵ و اصلاحیه ۱۳۸۸ آن مصوب مجلس شورای اسلامی جهت اصلاح و رفع ابهامات موجود در دستور کار گارگروههای مشورتی اینجانب قرار گرفته است فلذا مستدعی است جهت جلوگیری از برداشت‌های متعارض نسبت به قوانین فعلی نظریه مشورتی آن واحد را در خصوص سوال زیر ارائه نمایید. با توجه به اینکه قانون فوق الذکر در مصادیقی مانند محوطه های اطراف سازمان‌های دولتی محوطه‌های اطراف هتل‌ها و ساختمان‌های کانون کارشناسان، کانون وکلا، کارخانجات و اماکن مسکونی،بلوک‌ها و مجتمع‌های تجاری و به طور کلی مطلق اماکن اعم از عمومی دولتی و خصوصی با فرض اینکه محوطه آنان دارای پوشش گیاهی و مشجر باشد اما جزو میادین و بزرگراهها، پارک‌ها، بوستان‌ها و باغات و محل‌هایی که به تشخیص شورای شهر باغ شناخته می‌شود محسوب نگردد ابهام دارد و در مقام اجرا و عدم اعلام جرم رویه‌های مختلفی اتخاذ می‌گردد فلذا مقتضی است نظریه مشورتی آن واحد در خصوص سوال زیر را بیان نمائید: ۱-با توجه به ماده ۶۸۶ کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی در خصوص قطع اشجار موضوع ماده یک لایحه قانونی حفظ وگسترش فضای سبز مصوب ۱۳۵۹ و اصلاحیه آن در سال ۱۳۸۸ مصوب مجلس شورای اسلامی آیا حذف عبارت کلیه اماکن از قانون گسترش فضای سبز مصوب ۱۳۵۲ مجلس و درج ۷ مورد معابر، میادین، بزرگراه‌ها، پارک‌ها، بوستان‌ها،محل‌هایی که به تشخیص شورای شهر باغ شناخته می‌شود در لایحه قانونی حفظ وگسترش فضای سبز مصوب ۱۳۵۹ و اصلاحیه ۱۳۸۸ حکایت از آن دارد که مطلق اماکن اعم از عمومی ، دولتی و خصوصی دارای پوشش گیاهی و مشجر مشمول قانون مذکور نبوده و باید اماکن عمومی دولتی و خصوصی دارای پوشش گیاهی و منجر مشمول قانون مذکور نبوده و باید اماکن عمومی دولتی و خصوصی دارای پوشش گیاهی و مشجر بر یکی از ۷ مورد مذکور تطبیق نماید یا ذکر ۷ مورد از باب مثل بوده و مطلق کلیه اماکن دارای پوشش گیاهی و مشجر ولو اینکه بر ۷ مورد مذکور تطبیق ننماید نیز شامل می‌شود؟ ۲-آیا اماکنی که حریم خصوصی افراد تلقی می‌شود مشمول قانون فوق می‌باشد یا نه./ع
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
اولا، ماده ۶۸۶ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب ۱۳۷۵ با تصویب ماده ۴ قانون اصلاح لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب ۱۳۸۸ نسخ شده است. ثانیا، موارد مندرج در ماده یک قانون اصلاح لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب ۱۳۸۸ شامل معابر، میادین، بزرگراه‌ها، پارک‌ها، بوستان‌ها، باغات و محل‌هایی که به تشخیص شورای اسلامی شهر، باغ شناخته می‌شوند، احصایی و حصری است و لذا شامل اماکن دارای پوشش گیاهی و مشجر خارج از هفت مورد پیش‌گفته نمی‌شود؛ مگر این‌که مشمول تبصره ۲ ماده ۴ قانون پیش‌گفته شود. بدیهی است قطع درختان متعلق به دیگری حسب مورد می‌تواند واجد عنوان مجرمانه مانند تخریب موضوع ماده ۶۷۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب ۱۳۷۵ باشد